แต่เราพบว่า ในชีวิตจริงแล้วมีไม่กี่คนหรอก ที่เราลุกขึ้นมา...
โดย คุณครูขนมปัง
ไม่กี่คนหรอก ที่เรามั่นใจว่าเขาจะไม่ลืมดุอาอฺให้เราในทุกๆ วันของเขา.
เมื่อวาน เราได้นั่งคุยกับพี่น้องบางท่านถึงถ้อยคำของท่านอบูดัรดาอฺ ที่ได้กล่าวไว้ว่า 'บางคน ได้รับการอภัยโทษต่ออัลลอฮฺทั้งๆ ที่เขานอนหลับอยู่' ภรรยาของเขา (อุมมูดัรดาอฺ) จึงถามว่า 'มันจะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?'
อบูดัรดาอฺ จึงอธิบายว่า คือผู้ที่ 'พี่น้องของเขาตื่นละหมาดยามค่ำคืน' และดุอาอฺต่ออัลลอฮฺ ให้อัลลอฮฺอภัยโทษแก่เขา
เป็นที่รู้กันว่า การดุอาอฺให้พี่น้องลับหลังเป็นดุอาอฺมุสตาญาบ (ถูกตอบรับ) ครั้นเราดุอาอฺต่ออัลลอฮให้คนอื่น มลาอีกะฮ จะกล่าวว่า 'สำหรับท่านก็เช่นกัน' ตัวเราก็ได้รับประโยชน์ พี่น้องของเราก็ได้รับประโยชน์
แต่เราพบว่า ในชีวิตจริงแล้วไม่กี่คนหรอก ที่เราลุกขึ้นละหมาดยามคืนค่ำ และพูดชื่อเขาซ้ำ ๆ ในการวิงวอนต่อพระเจ้า เหล่านี้ เป็นสิ่งที่มีอยู่น้อยนิดเหลือเกิน ขณะที่เราสนทนากันเรื่องนี้ บางคนก็แสดงความเห็นว่า ยากยิ่งนักที่ชีวิตเราจะมีใครสักคนที่ไม่เคยลืมเราในดุอาอฺ
ทำไมการดุอาอฺให้ใครสักคนอย่างสม่ำเสมอเป็นสิ่งที่ยาก? นั่นเพราะว่า ดุอาอฺ คือ ความคิดถึง ความคิดถึงคือส่วนหนี่งของความรัก การดุอาอฺ จึงคือ ความรัก
เรารักใครสักคน ด้วยความบริสุทธิ์ใจ รักที่ไม่มีเงื่อนไขของดุนยามาเกี่ยวข้อง รักที่จะอยู่ใต้ร่มเงาของอัลลอฮ รักเช่นนี้ มีไม่มากเลย ความรักเช่นนี้เท่านั้น ที่จะตกตะกอนออกมาเป็นความสม่ำเสมอของดุอาอฺ นั่นเป็นที่มาที่ไป ที่เรามักเขียนซ้ำๆ ว่าเรายังไม่รักใครจริงหรอกนอกจากเราจะดุอาอฺให้เขาลับหลัง
หลังจากเสร็จสิ้นการสนทนากับพี่น้อง สมองของเรายังคงประมวลผลและเวียนวนขบคิดเรื่องนี้ซ้ำๆ เราไล่เรียงชื่อผู้คนในชีวิตที่เราเชื่อมั่นว่า เขาไม่เคยทิ้งชื่อเราในดุอาอฺ และเราก็ทบทวนชื่อผู้คนในชีวิตที่เราไม่เคยลืมชื่อเขา ในการดุอาอฺ
เรายิ้มเล็กน้อย ตอนเขียนถึงวรรคนี้ ขอบคุณอัลลอฮ ที่เรามีคนเช่นนั้น คนที่เราเก็บเขาไว้ในการรำลึกซ้ำๆ และคนที่เรามั่นใจว่าเขาก็บรรจุเราไว้เช่นกันในการวิงวอนของเขา
ท่านอูมัร บิน ค็อฏฏอบ ได้กล่าวว่า 'หากท่านพบใครสักคน ที่เขารักท่านอย่างบริสุทธิ์ใจ ท่านจงดูแลเขาให้ดีเถิด น้อยนิดเหลือเกินที่จะได้พบเช่นนั้น'
อะไรเป็นตัววัดว่า รักบริสุทธิ์ใจ? ส่วนหนึ่ง คือ การบอกรักเขา เบื้องหน้าขององค์อภิบาล