ความโกรธของท่านรอซูล (ซ.ล.)

ความโกรธของท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม

“เมื่อใดก็ตามที่ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ต้องเลือกระหว่างสองสิ่ง ท่านจะเลือกเอาสิ่งที่ง่ายกว่าในสองสิ่งนั้น ตราบใดที่สิ่งนั้นไม่เป็นบาป แต่หากว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เป็นบาป ท่านออกห่างไกลจากมัน ด้วยอัลลอฮฺ ท่านรอซูลไม่เคยแก้แค้น (เอาโทษ) เพื่อตัวของท่านเองในเรื่องใดก็ตามที่เกี่ยวกับตัวท่าน หากแต่เมื่อสิทธิ์ของอัลลอฮฺถูกรุกล้ำ (ละเมิด) ท่านจะแก้แค้น (เอาโทษ) เพื่อพระองค์” (รายงานโดยท่านหญิงอาอิชะฮฺ เศาะเหียะฮฺบุคอรียฺ)

ท่านรอซูลเคยมีอาการโกรธมาก และหน้าของท่านแดงกล่ำ หากท่านได้ยินการสบประมาท (หรือการดูหมิ่น) ต่อเกียรติของอิสลาม หรือเมื่อท่านทราบว่ามีสิ่งผิดพลาด หรือการเพิกเฉยต่อการปฏิบัติตามกฎแห่งอิสลาม หรือการเพิกเฉยต่อการลงโทษ (ตามหลักการของอิสลาม)

ท่านเคยโกรธ เมื่อมีชายคนหนึ่งเข้ามาพบท่านและกล่าวต่อท่านว่า “ฉันมักจะมาละหมาดฟัจญรฺช้าเสมอ เพราะว่าท่านนั้น ท่านนี่ ทำให้การละหมาดยาวนาน” ท่านรอซูลไม่เคยมีอาการโกรธเคืองมากเท่าวันนั้นเลย ท่านกล่าวว่า “โอ้ มนุษย์เอ๋ย มีคนในหมู่พวกท่านที่ทำให้ผู้คนละทิ้งการกระทำความดีงาม ดังนั้นเมื่อผู้ใดก็ตามเป็นผู้นำผู้คนในการละหมาด เขาควรทำให้การละหมาดนั้นสั้นลง เพราะข้างหลังของเขานั้นมีทั้งคนชรา เด็ก และผู้ที่มีความเร่งรีบที่จำเป็น (ต้องทำ)” (ฟัตฮุลบารียฺ 10/519 มุสลิม, 15/83)

อีกทั้ง ท่านรอซูลยังเคยโกรธเมื่อท่านกลับมาจากการเดินทาง และพบว่ามีม่านบางที่ประดับด้วยรูป (สิ่งถูกสร้าง) ภายในบ้านของท่านหญิงอาอิชะฮฺ เมื่อท่านเห็นมัน ท่านจึงฉีกม่านผืนนั้น และใบหน้าของท่านแดงกล่ำ ท่านเราะสูลบอกต่อท่านหญิงอาอิชะฮฺว่า “โอ้ อาอิชะฮฺ บรรดาผู้ที่จะได้รับการลงโทษอย่างเจ็บแสบด้วยอัลลอฮฺในวันแห่งการฟื้นคืนชีพคือผู้ที่เลียนแบบการสร้างของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮู วะตะอาลา” (บุคอรียฺ และมุสลิม)

และท่านรอซูลเคยโกรธ เมื่อท่านอุซามะฮฺ อิบนุ ซัยดฺ เข้ามาพูดกับท่าน เกี่ยวกับสตรีมักฮฺซุมียฺที่มีความผิดฐานลักทรัพย์ และท่านเราะสูลได้กำหนดโทษที่เหมาะสมแก่นางไว้แล้ว ผู้คนต่างกล่าวว่า “ใครจะเป็นผู้ที่เข้าไปพูดคุยกับท่านเราะสูล เกี่ยวกับนางเล่า?” จากนั้นพวกเขาจึงกล่าวว่า “ใครจะกล้าทำในสิ่งนี้ได้ เว้นแต่ท่านอุซามะฮฺ อิบนุ ซัยดฺ ผู้เป็นที่รักของท่าน?” ดังนั้นท่านอุซามะฮฺจึงเข้าไปพูดกับท่าน และท่านเราะสูลได้ตอบเขาด้วยความโกรธว่า “ท่านเข้ามาไกล่เกลี่ยเพื่อให้ยุติ “การลงโทษที่ถูกกำหนดไว้ด้วยอัลลอฮฺ” กระนั้นหรือ?” จากนั้นท่านเราะสูลจึงลุกขึ้น และกล่าวต่อผู้คนว่า “บรรดาผู้ที่มาก่อนพวกท่านได้ประสบกับความหายนะ อันเนื่องมาจาก มีคนคนหนึ่งในหมู่คนมีศีลธรรมได้กระทำการลักทรัพย์ (ขโมย) หากแต่พวกเขาได้ปล่อยเขาให้เป็นอิสระ หากแต่เมื่อคนคนหนึ่งในหมู่คนอ่อนแอได้กระทำการลักทรัพย์ พวกเขากลับทำการลงโทษเขาผู้นั้นด้วยพระนามของอัลลอฮฺ หากแม้ว่าฟาติมะฮฺ บุตรสาวของมุหัมมัดกระทำการลักทรัพย์ ฉันจะเป็นคนที่ตัดมือของนางเอง” (บุคอรียฺ และมุสลิม)

นี่คือความโกรธของท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และเป็นความโกรธที่มีเหตุผลตามหลักการของอิสลาม “ความโกรธ” ควรเป็นไปเพื่ออัลลอฮฺ ไม่ใช่เพื่ออีโก้ (ความทะนงตน ยึดตัวเองเป็นใหญ่) ของตัวเอง

มุสลิมที่เข้าใจคำสอนแห่งอิสลามและปฏิบัติตามแบบอย่างของท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ย่อมที่จะรำลึกถึงคำสอน พฤติกรรม และการกระทำที่ดีงามของท่านเราะสูลอยู่เสมอ ดังนั้นพวกเขาย่อมควบคุมตัวของพวกเขา เมื่อพวกเขารู้สึกโกรธเคืองผู้คน และความโกรธของพวกเขานั้นเป็นไปเพื่ออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮู วะตะอาลา ศาสนาของพระองค์ และความศักดิ์สิทธิ์ของพระบัญญัติของพระองค์

แหล่งที่มา หนังสือ Ideal Muslimah หน้าที่ 403-404
ถอดความ بنت الاٍسلام