อย่าผัดวันประกันพรุ่ง ก่อนจะไม่มีโอกาสทำ

อุปสรรคต่างๆที่ทำให้เวลาสูญเสียโดยเปล่าประโยชน์ มีปัญหาและอุปสรรคมากมายที่ทำให้มุสลิมต้องสูญเสียเวลาอันมีค่าของเขาไปอย่างเปล่าประโยชน์....

อย่าผัดวันประกันพรุ่ง ก่อนจะไม่มีโอกาสทำ

อุปสรรคต่างๆที่ทำให้เวลาสูญเสียโดยเปล่าประโยชน์

มีปัญหาและอุปสรรคมากมายที่ทำให้มุสลิมต้องสูญเสียเวลาอันมีค่าของเขาไปอย่างเปล่าประโยชน์  เกือบจะทำให้ชีวิตของเขาทั้งชีวิตต้องสูญเสียไป หากว่าเขาไม่ทันได้ฉุกคิดและไม่พยายามหลีกพ้นจากสิ่งเหล่านั้น ส่วนหนึ่งของปัญหาและอุปสรรคเหล่านั้น คือ

-  ความเผลอเรอ

ความเผลอเรอเป็นโรคร้ายประเภทหนึ่งที่เป็นภัยคุกคามชาวมุสลิมส่วนใหญ่ กระทั่งพวกเขาขาดความรู้สึกและจิตสำนึกที่ตื่นตัวต่อ (ความสำคัญและคุณค่าของ) เวลา อัลกุรฺอานได้ย้ำเตือนหนักหนาให้พึงระวังต่อความเผลอเรอดังกล่าว กระทั่งถือว่าผู้ที่มีคุณลักษณะดังกล่าวต้องกลายเป็นไม้ฟืน (เชื้อเพลิง) ของนรกญะฮันนัม
อัลลอฮฺ  ตรัสว่า 

وَلَقَد ذَرَأنَا لِجَهَنمَ كَثِيرًا منَ الجِن وَالإِنسِ لَهُم قُلُوبٌ لا يَفقَهُونَ بِهَا وَلَهُم أَعيُنٌ لا يُبصِرُونَ بِهَا وَلَهُم ءاذَانٌ لا يَسمَعُونَ بِهَا أُولَـئِكَ كَالأنعام بَل هُم أَضَل أُولَـئِكَ هُمُ الغاَفِلُونَ

“และแน่นอนเราได้บังเกิดสำหรับญะฮันนัม ซึ่งมากมายจากญิน และมนุษย์

โดยที่พวกเขามีหัวใจซึ่งพวกเขาไม่ใช้มันทำความเข้าใจ และพวกเขามีตา ซึ่งพวกเขาไม่ใช่มันมอง และพวกเขามีหู ซึ่งพวกเขาไม่ใช้มันฟัง

ชนเหล่านี้แหละประหนึ่งปศุสัตว์ ใช่แต่เท่านั้น พวกเขาเป็นผู้หลงผิดยิ่งกว่า ชนเหล่านี้แหละ พวกเขาคือผู้ทีเผลอเรอ”

(สูเราะฮฺอัล-อะอฺรอฟ : 179)

-  การผัดวันประกันพรุ่ง

นิสัยผัดวันประกันพรุ่งเป็นอุปสรรคอีกประการหนึ่งที่จะทำลายเวลาและฆ่าช่วงชีวิตที่มีอยู่ แต่น่าเศร้าใจยิ่งนักที่คำว่า “จะ” กลายเป็นเอกลักษณ์ของชาวมุสลิมและเป็นอุปนิสัยของพวกเขาเสียแล้ว
ท่านอัล-หะสัน อัล-บัศรีย์ ได้กล่าวว่า

“เจ้าจงหลีกห่างจากนิสัยผัดวันประกันพรุ่ง เพราะเจ้ามีชีวิตอยู่กับวันนี้ของเจ้า ไม่ใช่เจ้ามีชีวิตอยู่กับกับวันพรุ่งของเจ้า”

โอ้พี่น้องมุสลิมของฉัน ท่านจงหลักห่างจากนิสัยผัดวันประกันพรุ่งเสีย เพราะท่านมิได้รับประกันว่าท่านจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนี้ หากท่านมีหลักประกันว่าท่านจะสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนี้ แต่ท่านก็มิอาจปลอดภัยจากอุปสรรคต่างๆ เช่น เกิดอาการป่วยอย่างเฉียบพลัน หรือมีงานใหม่ที่จำเป็นต้องสะสาง หรือประสบกับอุบัติภัย พึงสังวรณ์ว่าในแต่ละวันนั้นมีงานเฉพาะของมันอยู่แล้ว และในแต่ละเวลาก็มีภารกิจต้องรับผิดชอบ ดังนั้นในชีวิตประจำวันของมุสลิมจึงไม่มีเวลาว่างเหลืออยู่เลย เช่นเดียวกับนิสัยชอบผัดวันประกันพรุ่งในการกระทำการภักดีต่ออัลลอฮฺ จะทำให้จิตใจเกิดความเคยชินกับการละทิ้ง ดังนั้นท่านจงเป็นดั่งถ้อยกวีต่อไปนี้

จงเตรียมเสบียงแห่งความยำเกรง เพราะแท้จริงเจ้าไม่ทราบได้ว่า  เมื่อกลางคืนได้มืดลงเจ้าจะยังมีชีวิตอยู่จนถึงรุ่งอรุณอีกหรือไม่

มีคนปกติจำนวนเท่าไหร่ที่ต้องตายไปโดยปราศจากสาเหตุ  มีคนป่วยจำนวนเท่าไหร่ที่ยังคงมีชีวิตอยู่อีกหลายปี

มีคนหนุ่มสาวจำนวนเท่าไหร่ที่สามารถมีชีวิตในช่วงบ่ายและปลอดภัยจนถึงเช้า

แท้จริงเขาได้ถูกห่อด้วยผ้าห่อศพเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่ตัวเขายังไม่ทันรู้ตัว 

โอ้พี่น้องมุสลิมของฉัน ท่านจงรีบใช้เวลาแห่งชีวิตเจ้าให้เกิดประโยชน์ในหนทางแห่งการภักดีต่ออัลลอฮฺ  และจงห่างไกลจากนิสัยผัดวันประกันพรุ่งและความเกียจคร้าน ผู้ที่อยู่ในหลุมศพจำนวนเท่าไหร่ที่เป็นเหยื่อฆาตรกรรมของคำว่า “จะ” และการผัดวันประกันพรุ่งเปรียบเสมือนคมดาบที่จะคอยขัดขวางผู้คนไม่ให้มีโอกาสใช้ประโยชน์จากลมหายใจของเขาเพื่อการภักดีต่อพระผู้อภิบาลของเขา ดังนั้นท่านจงระวังตัว อย่ากลายเป็นเหยื่อฆาตรกรรมของมัน

การสรรเสริญของอัลลอฮฺพึงมีแด่ศาสนทูตของพระองค์ ท่านนบีมุหัมมัด  และบรรดาเครือญาติของท่าน ตลอดจนบรรดาเศาะหาบะฮฺของท่านทั้งหลาย      

ที่มา:   www.islammore.com